خطبه های صوتی و متنی نماز جمعه 17-09-1396

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ نَحْمَدُهُ وَ نَسْتَعينُهُ وَ نَسْتَغْفِرُهُ وَ نَسْتَهْديهِ وَ نَتَوَکَّلُ عليه وَ نُصَلّی وَ نُسَلِّمُ عَلی حبيبه وَ نجيبه سیدِ رُسُلِهِ وَ حافِظِ سِرِّهِ بَشيرِ رَحْمَتِهِ وَ نَذيرِ نِقْمَتِه أَباالقاسِم المُصطَفی مُحَمَّد وَ عَلی آله الاَّطیَّبینَ الاَّطهَرینَ المَعصُومینَ المُنتَجَبین وَ لَا سِیَّما بَقیَّةِ الله فِی الأرَضین وَ اللَّعْنَهُ دائِم ‏عَلَى أَعْدَائِهِمْ اعداء الله مِنَ الان الی يَوْمِ لِقاءالله اوصيکم و نَفسی عِبادَالله بِتَقوی الله.

خودم و شما نمازگزاران، برادران و خواهران را به رعایت تقوای الهی و دوری از گناه و معصیت سفارش می‌کنم و بر اتصاف به تقوا، برای خودم و شما نمازگزاران، از خداوند متعال و منان، استعانت و استمداد می‌جویم.

با عرض تبریک این ایام سعدی و خجسته، ولادت باسعادت رسول گرامی اسلام و امام‌جعفر صادقAکه در یکی‌دو روز قبل قرار گرفته بود، در ادامۀ مطالب و مباحث هفته‌های گذشته در بحث عوامل معنوی افزایش رزق و روزی، بحث ازدواج را در هفتۀ گذشته با استفادۀ از آیات و روایات، اجمالاً بیان کردیم. از آنجایی که ممکن است به ذهن بعضی‌ها، بعضی از مطالب یک‌مقدار بعید بیاید، به خاطر اینکه با محسوسات سروکار داریم و یک‌مقداری اعتقاداتمان متأسفانه به قدرت لایزال الهی و رزاقیت خداوند، ضعیف‌تر هست، برا بعضی‌ها ممکن است ایجاد شک و تردید در این موضوع بوده باشد، روایتی را از قول امام‌صادقA و ایشان از اجداد طاهرینشان تا رسول گرامی اسلام نقل می‌کنند که ما در بحث مؤثر بودن از لحاظ معنوی، موضوع ازدواج در افزایش روزی را در آن تردید نداشته باشیم؛ لذا روایتی است که رسول گرامی اسلام می‌فرمایند: «مَنْ تَرَکَ التَّزْوِیجَ مَخَافَةَ الْعَیْلَةِ فَقَدْ أَسَاءَ ظَنَّهُ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.» پیغمبر گرامی اسلام، حضرت محمدبن‌عبداللهJ می‌فرمایند: «اگر کسی ازدواج را ترک کند یا از وقت مناسب آن به تأخیر بیندازد به خاطر ترس از تنگدستی و فقر «فَقَدْ أَسَاءَ ظَنَّهُ بِاللَّهِ» این‌چنین شخصی قطعاً بداند که نسبت به خداوند، سوء ظن دارد.» و خدا نیاورد که انسان بخواهد نسبت به خدای مهربان خودش، خالق خودش، رازق خودش که قادر متعال است، سوء ظن پیدا بکند. می‌فرمایند: «فَقَدْ أَسَاءَ ظَنَّهُ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقولُ: Nاِن يَكونوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللّهُ مِنفَضلِهِM» این سخن صریح خداوند در قرآن کریم است که اگر کسی ازدواج کرد، ترس نداشته باشد. چنانچه نیازمند باشد، خداوند از فضل خودش او را بی‌نیاز خواهد کرد.

ما در قرآن کریم، دو تا آیۀ مشابه‌هم داریم که در جاهلیت، عده‌ای فرزندادن خودشان را به خاطر ترس از فقر و تنگدستی، می‌کشتند و خداوند آن‌ها را از این عمل قبیح، نهی می‌کند: وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نکُشید، از بین نبرید، فرزندان خودتان را از ترس تنگدستی و فقر. نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُم ما هستیم که آن‌ها و شما را روزی می‌دهیم. وقتی‌که خداوند پشت قضیۀ روزی‌دهی به انسان و عائلۀ او هست، ترس از فقر و تنگدستی جز سوء ظن به خداوند، منشأ دیگری نخواهد داشت؛ لذا این آیۀ شریفه و مشابه این را هم باز داریم در سورۀ مبارکۀ انعام که می‌فرماید: Nوَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ آنجا خَشْيَةَ إِمْلاق در اینجا خود إِمْلاقٍ و تنگدستی هست. در آنجا مقدر شدن روزی فرزندان بر والدین، اینجا مقدر شدن روزی والدین بر فرزندان مطرح است؛ یعنی در یک موقعیتی انسان ممکن است حتی از لحاظ واقعیت خارجی گرفتار تنگدستی هم نباشد؛ اما تبلیغات و فضا جوری باشد که انسان ترس فقر و تنگدستی او را بکِشد به این گناه فرزندکُشی و ازبین‌بردن.

نکاتی را از این آیات شریفه، مفسرین استخراج کردند و بیان کردند که من بعضی از آن‌ها را خدمت شما نمازگزاران عرض می‌کنم تا ان‌شاءالله بحث ما هم در این موضوع با یک بحث قرآنی خاتمه پیدا بکند. نکتۀ اول این است که از این آیۀ شریفه‌ای که خداوند می‌فرماید: وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُمبه دست می‌آید وضعیت اقتصادی مردم در صدر اسلام و وقت نزول این آیۀ شریفه، از لحاظ اقتصادی، وضع مردم وضع خوبی نبوده است؛ لذا این ترس از آینده برای فرزندانشان، حداقل باعث می‌شد که عده‌ای فرزندان خودشان را از بین ببرند. آن‌ها در آن زمان، فرزند را شاید به‌دنیا می‌آوردند و می‌کشتند؛ اما امروز باتوجه‌به پیشرفت علم و تکنیک و دانش، متأسفانه عده‌ای قبل از آنکه پا به این دنیا بگذارند، با سقط‌جنین خودشان را قاتل فرزند خودشان قرار می‌دهند. این یکی از نشانه‌های ابتلاء جامعۀ امروز به جاهلیتی است که در صدر اسلام هم بوده است. آن‌ها فرزندان خودشان را می‌کشتند، عده‌ای هم امروز از ترس فقر و تنگدستی و اینکه آینده چه خواهد شد، فرزندان خودشان را که منعقد شده است نطفه در رحم مادر، می‌آیند سقط‌جنین می‌کنند. این هیچ فرقی مفسرین گفته‌اند با همان کسانی‌که در صدر اسلام فرزندانشان می‌کشتند، ندارد؛ یعنی از لحاظ گناه، هر دو گناه است. از لحاظ تعلق دیه، هر دو تعلق دیه دارد؛ اما مراحلی دارد. به‌هرحال در رحم مادر اگر کسی باعث بشود فرزند سقط بشود، اگر آن چهل روز اول باشد، دیۀ خاصی دارد. چهل روز دوم باشد، دیۀ خاصی دارد تا چهار ماه که روح در آن دمیده نشده است، دیه‌ها مختلف هست. روح که در آن دمیده شد، اگر جنسیت او مذکر باشد، مرد باشد، دیۀ خاص خودش را، اگر دختر باشد، دیۀ خاص خودش را دارد. هیچ فرقی نمی‌کند؛ لذا مواظب باشیم گاهی شیطان با وعدۀ فقر دادن، دست پدر و مادر را به خون فرزندشان در همین دوره‌ای که این‌قدر از پیشرفت و علم و دانش و فرهنگ صحبت می‌شود، گاهی دست پدر و مادر را به خون فرزندشان آلوده می‌کند؛ لذا این نکتۀ اول که در صدر اسلام معیشتی برای مردم بوده است که این‌چنین کارهایی را می‌کنند.

نکتۀ دوم مفسرین می‌فرمایند که از این آیات،‌ استفاده می‌شود که کودک انسان هم مثل انسان، مثل پدر و مادر حق حیات دارد و کسی حق ندارد این حق حیات را از کودک بگیرد. وقتی‌که خداوند به او روح داد، وقتی‌که خداوند باعث به‌وجودآمدن او شد، ما حق نداریم این حیات را از فرزند خودمان به دلایل اقتصادی بگیریم. خیلی مواظب باشیم. متأسفانه بعضی وقت‌ها، بعضی از انسان‌های شیطان‌صفت هم پیدا می‌شوند، مردم را تشویق می‌کنند به اینکه شما فرزند زیاد دارید، نمی‌دانم آینده می‌خواهد چه بشود، آیندۀ جهان چه خواهد شد. از روز اول، این مباحث بوده است و هرچی هم جمعیت افزایش پیدا کرده است، خداوند متعال روزی آن‌ها را داده است. اگر چنانچه به جای اینکه فرزندان را بخواهیم ما از بین ببریم، یک همتی کنند مردم دنیا و جنایتکارانی که دارند با هزینه‌کردن ثروت مردم،‌ جنگ‌افزار درست می‌کنند و این مردم را از بین می‌برند، همان هزینه‌های جنگ‌افزارهای را خرج اقتصاد مردم دنیا بکنند، قطعاً وضع همۀ مردم خوب خواهد شد. این تقصیر کسانی هست که خلاصه در اینجاها دارند جابه‌جا می‌کنند این ثروت الهی را به جای هزینه برای بندگان خدا، خرج جنگ‌افزار و ابزار قتاله می‌کنند و عده‌ای را بی‌گناه از بین می‌برند.

نکتۀ دیگری که در این آیۀ شریفه، مفسرین ذکر کرده‌اند، این است که فقر و تنگدستی، حتی در قوی‌ترین عواطف انسان هم تأثیرگذار است. این‌هم یک نکته‌ای است که باید همه به‌هوش باشیم. به‌خصوص کسانی‌که مسئولیتی دارند و در مسائل اقتصادی، نقشی دارند، باید بدانند که گاهی مسائل معیشتی در قوی‌ترین عواطف انسان که عاطفۀ بین والدین و فرزندان هست، اثرگذار هست. اگر چنانچه دقت نکنند برنامه‌ریزان، یک جامعه‌ای می‌تواند تا این‌قدر انحطاط پیدا بکند، عواطف انسانی، آن عواطف قوی انسانی، تحت‌الشعاع مسائل اقتصادی قرار می‌گیرد؛ لذا در اینجاست که بحث مسائل اقتصادی و معیشت مردم، پررنگ می‌شود و اولویت پیدا می‌کند و ما امروز شاهدیم که مقام معظم رهبری به‌خاطر اهمیت این موضوع، چندین سال است که بحث مسائل اقتصادی را در نامگذاری سال‌ها و مطالبۀ به‌حق معظم‌له از مسئولین هست که به این بخش توجه کنند. اگر خدایی‌نخواسته بی‌توجهی بشود و عده‌ای گرفتار فقر و تنگدستی بشوند، قوی‌ترین عواطف انسانی آن‌ها که محبت به فرزند یا والدین هست، ممکن است تحت‌الشعاع این مسائل قرار بگیرد.

و نکتۀ دیگر این است که ترس از ضرر و زیان، ترس از فقر و نداری در هیچ زمانی از نظر مسائل و مبانی دینی، مجوز گناه قرار نمی‌گیرد. هرچقدر ما تحت سخت‌ترین شرایط قرار بگیریم، هیچ جا ما نداریم که اسلام بگوید شما چون تحت فشار اقتصادی قرار گرفتی، مجوزی برای صدور گناه برای شما اسلام داده است. این‌هم باید ما باز توجه داشته باشیم. قابل توجه کسانی‌که با چشم‌وهم‌چشمی دیگران گاهی مبتلا به گناه می‌شوند. آقا فلانی این‌جوری است وضعش. ما نیستیم. لذا حق برای خودشان قائل می‌شوند که به مال دیگران دست‌اندازی بکنند. فلان مسئول، فلان اختلاس را کرده است، مجوز برای خودمان قرار بدهیم، ما هم جایی که دستمان رسید، بخواهیم خدایی‌نخواسته دست‌اندازی داشته باشیم به مال مردم، به آبروی مردم، به هیچ جا اسلام این مجوز را از قِبَل گناه دیگران، برای کسی صادر نکرده است که بخواهد مبتلاء به گناه بشود.

نکتۀ دیگری که در این آیات شریفه هست، این است که اگر امنیت روانی و ایمانی مردم نباشد، نه‌فقط فقر، بلکه حتی توهم فقر و ترس از فقر در آینده هم عده‌ای را مبتلاء به گناه می‌کند. لذا اگر ما خواسته باشیم یک جامعۀ پاک و باایمانی داشته باشیم و دست‌اندازی از حرام در جامعۀ ما نباشد، باید بر تقویت پایه‌های ایمانی‌مان اضافه بکنیم و تا می‌توانیم، کار فرهنگی و معنوی و دینی انجام بشود، هم در بدنۀ مردم و هم در مسئولین. آنچه که باعث ابتلاء دیگران به این گناهان می‌شود،‌ یکی‌اش ضعف ایمان انسان‌ها است؛ وإلا انسان‌های باایمان در صدر اسلام هم بودند. الان هم هستند که شدت گرسنگی باعث می‌شده سنگ به شکم خودشان ببندند و با همان حالت، حفر خندق کنند در دفاع از مدینه و شهر اسلامی و کشور اسلامی؛ ولی اگر این ایمان‌ها قوی نباشد، ‌خلاصه به‌سمت گناه و آلودگی، انسان سوق پیدا می‌کند.

نکتۀ دیگری که در این آیات شریفه است، این است که ما باید توجه داشته باشیم خدواند متعال از پدر و مادر به انسان مهربان‌تر است و به این خدای مهربان، سوء ظن ما نباید داشته باشیم. روایتش را عرض کردم که اگر ما از ترس فقر، حتی ازدواج را جوانان ما به تأخیر بیندازند، نشانۀ سوء ظن به خدای مهربان است و در روایات دیگری داریم که خداوند می‌فرماید من با بندگانم به مقتضای ظن و گمانشان به خودم، رفتار می‌کنم؛ یعنی اگر بندۀ من، به من خدا، خوش‌گمان بود، حسن ظن داشت، من هم با او به‌خوبی رفتار می‌کنم و اگر بنده‌ای به من بدگمان بود، من هم با او به بدی رفتار می‌کنم. خیلی باید مواظب باشیم. گاهی ما گرفتار چنین گناهانی می‌شویم که خودمان شاید آن‌ها را گناه ندانیم متأسفانه.

نکتۀ دیگری که قابل توجه هست در این آیات شریفه و شاید امروز در جامعۀ ما، بعضاً مصداق برای آن‌ها پیدا بشود و به‌نوعی جامعۀ ما هم گرفتار همان جاهلیت صدر اسلام بشود؛ اما از نوع جاهلیت مدرن، این است که بدانیم فرزندکُشی چه به شکل صدر اسلام و چه به شکل امروزی که سقط‌جنین هست و یا بعضی وقت‌ها به بهانه‌های مختلف که نمی‌دانم این فرزند شما، قلب ندارد، این فرزند شما ناقص‌الخلقه است، قبل از تشخیص کامل عرض می‌کنم، می‌آیند باعث می‌شوند که فرزندان را والدین با رضایت خودشان بروند سقط کنند. این‌هم گناهش و وضعیت جامعه‌ای که به این مشکل مبتلا شده باشند، با همان جاهلیت صدر اولیٰ، از لحاظ جهالت فرقی نمی‌کند؛‌اما به تعبیر مفسرین، آن جاهلیت اولیٰ بود که می‌گویند در قرآن گفته شده است‌، جاهیت ثانویه جاهلیتی است در آستانۀ ظهور امام‌زمان(ع) که عده‌ای به او مبتلا خواهند شد و نامش را می‌گذارند جاهلیت مدرن که پدر و مادرها سقط‌جنین می‌کنند. فراوان ما شنیدیم، سؤال می‌کنند. این‌ها چیزهایی است که درد جامعۀ ما هست. می‌پرسد مادری، پدری که من فرزنددار شدم ناخواسته، حالا با این فرزند ناخواسته چه کنم؟ مجاز هستم بروم از بین ببرمش؟ ما اصلاً اجازه نداریم این کا را انجام بدهیم و کسی حق ندارد این اجازه را به کسی بدهد که بخواهد برود فرزند خودش را شما خواسته و ناخواسته نداریم. فرزند، فلسفۀ ازدواج، یکی‌اش این است که نسل زیاد بشود. فرزنددار بشود انسان. اگر خدا بخواهد به کسی فرزند ندهد، چقدر ما داریم توی جامعۀ خودمان که علی‌رغم گذشت چندین سال از ازدواجشان مصلحتشان این بوده است خدا به آن‌ها فرزند نداده است. حالا به کسانی‌که خداوند فرزند داد، بخواهد فرزندی که خدا به او داده است،‌ از بین ببرد، این منشأ ایمانی ندارد. منشأ اخلاقی ندارد. منشأ آن فقط جهل و نادانی است به آنچه که خداوند مقدر کرده است.

خدایا، به عزت امام‌زمان(ع) قسمت می‌دهیم کشور را ما را عزیز بفرما.

- الهی آمین.

مردم ما را عزیز بفرما.

- الهی آمین.

دشمنان این مرز‌وبوم ذلیل بگردان.

- الهی آمین.

بر سلامت و عزت رهبر فرزانۀ انقلاب ما بیفزای.

- الهی آمین.

کسانی‌که صادقانه به دین و مملکت ما خدمت می‌کنند، تأیید فرما.

- الهی آمین.

کسانی‌که منافقانه خیانت می‌کنند، رسوا و ذلیل فرما.

- الهی آمین.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. Nقُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ. اللَّهُ الصَّمَدُ. لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ. وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌM.

- اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.

پایان خطبۀ اول

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ نَحْمَدِهُ وَ نَسْتَعينُهُ وَ نَسْتَغْفِرُهُ وَ نَسْتَهْديهِ وَ نَتَوَکَّلُ عليه وَ نُصَلّی وَ نُسَلِّمُ علی حبيبه وَ نجيبه سیدِ رُسُلِهِ وَ حافظ سِرِّهِ بشيرِ رحمتهِ وَ نذير نقمته أبِی القاسِمِ المصطفی مُحَمَّد وَ علی آله الاَّطیَّبینَ الاَّطهَرینَ المَعصُومینَ المُنتَجَبین وَ لَا سِیَّمَا بَقیة الله فی الأرضین وَ صلاة وَ سلام علی بن ابیطالب علیه السلام و فاطمة الزهرا سیدة نساء العالمین وَ الحَسَن وَ الحُسَیْن سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ و علی بن الحسین و محمد بن علی وَ جعفر بن محمد وَ موسی بن جعفر وَ علی بن موسی وَ محمد بن علی وَ علی بن محمد وَ الحسن بن علی وَ الحجة قائم المهدی صلوات الله علیهم الاجمعین وَ اللَّعْنَهُ دائم عَلَى أَعْدَائِهِمْ اعداء ‌الله من الآن الی يَوْمِ لقاء الله.

اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَهِ وَفی کُلِّ ساعَهٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلا

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ خَیْرِ اَعْوانِهِ وَ أَنْصَارِهِ. وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْه اوصيکم و نَفسی عِبادَالله بِتقوی الله.

مجدداً در خطبۀ دوم، خودم و شما نمازگزاران، برادران و خواهران را به رعایت تقوای الهی و دوری از گناه و معصیت سفارش می‌کنم و بر اتصاف به تقوا، برای خودم و شما نمازگزاران، از خداوند متعال و منان استعانت و استمداد می‌جویم. امیدواریم ان‌شاءالله خداوند متعال زاد و توشۀ آخرت که توقا هست، بیش از پیش به همۀ ما عنایت بفرماید.

مجداً تبریک عرض می‌کنم این ایام پس از ولادت باسعادت رسول گرامی اسلام و امام‌جعفر صادق(ع) را به محضر مبارک همۀ شما نمازگزاران، آرزومندیم ان‌شاءالله خدواند متعال عیدی ما را فرج آقا و مولایمان امام‌زمان(ع) قرار دهد.

مناسبت‌هایی داریم که نیاز به تذکر هست. این ایام، یادآور معرفی رژیم بعث عراق به‌عنوان آغازگر جنگ پس از هشت سال جنگ تحمیلی و دو سال بعد از پایان جنگ، با تلاش ایران و دیپلماسی فعال ایران در جهان که راضی شدند صدام ملعون را به‌عنوان آغازگر جنگ معرفی بکنند سازمان‌های بین‌الملل. کسانی‌که ادعای حقوق بشرشان گوش جهان را کر کرده است وهمۀ آن‌ها در هشت سال جنگ علیه ایران، همه نوع کمک نظامی را به صدام داشتند. مشاوره‌های نظامی، کمک‌های تجهیزات جنگی و حتی فرماندهی مختلف قسمت‌های جنگ را از قِبَل عراق به‌عهده گرفتند؛ ولی استقامت مردم، پایداری مردم، مقاومت مردم، در برابر آن‌ها باعث شکست مفتضحانۀ آن‌ها شد و پذیرفتند که آغازگر جنگ، علی‌رغم تبلیغاتی که در دنیا کرده بودند که ایران آغازگر جنگ بوده است، رسماً پذیرفتند که آغازگر جنگ، عراق بوده است و این ایران بوده است که مظلو واقع شده است.

حق این‌چنین است عزیزان. ممکن است زمان ببرد و حق مخفی بشود از نظر بعضی‌ها؛ ولی عاقبت، آنچه که ظاهر خواهد شد و آنچه که باقی خواهد ماند، حق است. لذا ما اگر نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را برحق می‌دانیم که برحق است و صراط مستقیم و راه حق را می‌پیماید، از این موج‌هایی که به‌وجود می‌آید، از این ابرهای تیره و تار فتنه‌ای که دشمنان، مستکبرین عالم، ظَلَمۀ عالم می‌خواهند جلو این نور حق و راه حق نظام اسلامی ما را بگیرند، نگران این‌ها نباشیم که قطعاً این‌ها یک روزی کنار خواهد رفت و حق در جبهۀ ایران، ان‌شاءالله باقی خواهد ماند و همۀ این دشمنانش نابود خواهند شد. این وعده‌ای است که خداوند متعال داده است و ما یقین داریم به تحقق وعده‌های الهی به میزان استقامت ما، به میزان ایمان ما، زمان‌بَر هست. اگر ما با قاطعیت، آن یقین لازم را داشته باشیم و آن استقامت لازم در همۀ ابعاد بوده باشد، زودتر، هرچقدر در این‌ها ما کمتر داشته باشیم یا کم‌رنگ‌تر باشد، ممکن است زمان بیشتری طول بکشد؛ ولی آخر عاقبت آنچه که ظاهر خواهد شد و باقی خواهد ماند، حق است که ان‌شاءالله امیدواریم صاحب حق هم، امام‌زمان(ع)، بیایند و این حق را به همۀ عالم اثبات کنند.

شما اگر امروز شاهدید که رئیس‌جمهور یک کشوری مثل آمریکا علی‌رغم اینکه قانونی را داشته‌اند از سال‌های گذشته و هیچ‌کدام از ریاست‌جمهوری‌های آمریکا آن را اجرا نکردند و مجوز و تأیید بردن سفارتخانه‌هایشان از تل‌آوی به بیت‌المقدس را صادر نکردند، امروز می‌آید یک رئیس‌جمهور در رأس حکومت مثل آمریکا قرار می‌گیرد که با تصمیمات احمقانۀ خودش، در میان کشور خودش و سیاستمداران خودش، انشقاق و اختلاف ایجاد می‌کند، این را ما از بُعد اگر نگاه کنیم، آن تحقق وعده‌های خداست که کشورهایی مثل آمریکا به دست انسان‌های احمقی بیفتد که تسریع کنند روند نابودی این استکبار را. امروز شما ببینید همۀ کشورها، حتی از درون خود آمریکا، سیاستمدارانش، با این تصمیم احمقانۀ ترامپ، در مقابل او قرار گرفتند. چقدر باید ایران هزینه می‌کرد، چقدر باید کشورهای اسلامی تبلیغات می‌کردند، چقدر می‌باید ما زمان صرف می‌کردیم و زمان می گذشت تا مجدداً کشورهایی مثل کشور عربستان سعودی که سرش را زیر برف کرده است و گوش‌های سنگینش را برای شنیدن حق، کامل بسته است و چشمان خودش را به‌ روی همۀ حقایق بسته است،‌ این‌چنین کشوری را ما بیدار کنیم، آگاه کنیم که آمریکا، اسرائیل دشمنان درجه اول جهان اسلام هستند. با این تصمیم احمقانۀ ترامپ، کشوری مثل عربستان و مسئولین وابسته‌ای مثل سران وابستۀ سعودی هم زبان باز کردند و این کار را محکوم کردند. کشورهای اروپایی که هم‌پیمان آمریکا هستند، می‌بینیم آمدند این قضیه را محکوم کردند. اصلاً بیت‌المقدس به‌عنوان یک مرکز که در آن هم مسلمان‌ها، مسیحی‌ها، یهودی‌ها و همۀ ادیان عالم در حقیقت در آنجا حق دارند و نمی‌تواند یک کشور غاصب پلید صهیونیستی بیاید آن را مرکز کشور خودش قرار بدهد، پایتخت خودش قرار بدهد. نمی‌توان از لحاظ قوانین بین‌المللی حتی ممنوعیت دارد برایش، می‌آیند این کار را می‌کنند. همۀ عالم در برابر این‌ها، یک‌مرتبه می‌ایستند. چقدر می‌باید هزینه می‌شد تا این آگاهی درواقع در دنیا به‌وجود بیاید؟ به دست یک رئیس‌جمهور کودنی مثل ترامپ، این اتفاق می‌افتد. آیا این غیر از آن تحقق وعده‌های الهی هست؟ کهيُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ در سورۀ مبارکۀ حشر، خداوند می‌فرماید کار این‌ها به جایی می‌رسد که خودشان خانۀ خودشان را به دست خودشان خراب می‌کنند. شما ببینید یک اتحاد وسیع و ثیقی را علیه ایران این‌ها انجام داده بودند و با موضوع برجام، این اتحاد آن‌ها در جبهۀ مقابل ایران،‌ به تفرقه انجامید. البته اگر به فرمایشات مقام معظم رهبری، مسئولین گوش کنند و بذارند به همین کیفیتی که هست، باز برجام دو و سه و چهار را طراحی نکنند و فریب دشمن را نخورند، آن‌هم درواقع باز به نفع ایران هست. این موضوع هم قطعاً در آینده به نفع جهان اسلام هست و تحقق‌بخش آن فرمایش امام(رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) و مقام معظم رهبری که فرمودند: «اسرائیل ۲۵ سال آینده را نخواهد دید.» کمک به این قضیه خواهد بود؛‌یعنی تسریع می‌کند این روند را. شاید با شرایط عادی،‌ ماها نگاه می‌کردیم، چجوری می‌خواهد این موضوع محقق بشود؛ ولی با یک حرکت نابه‌جا، همان‌طوری که تعبیر می‌کنند سیاستمداران در موضوع شطرنج، می‌گویند گاهی خود طرف، حریف به‌قول معروف، با یک جابه‌جایی نابه‌جای یک مهره،‌ باعث شکست خودش می‌شود، الان ما این را در صحنۀ سیاسی و بین‌المللی برای رژیم غاصب صهیونیستی به دست طرفدارترین خودش، یعنی آمریکا، ان‌شاءالله داریم مشاهده می‌کنیم و به‌زودی محقق خواهد شد این وعدۀ الهی هست. و شاهد آن خواهیم بود و می‌بینیم که اتفاق خیلی خوبی بعد از این تصمیم نابه‌جای ترامپ افتاد. شما می‌دانید که خود فلسطینی‌ها متأسفانه به پنج‌شش گروه تقسیم شده بودند: صاف و سازمان‌های آزادی‌بخش دیگر، پنج‌شش عنوان برای خودشان درست کرده بودند. بعضی‌ها اهل سازش بودند. بعضی‌ها اهل مقاومت بودند. بعضی‌ها اهل رازی به یک قسمتی به‌عنوان خودگردان فلسطین آن‌ها را مسئول گذاشته بودند. با همین اندک‌ها راضی بودند و دیگر برای مبارزه اقدام نمی‌کردند؛ اما این موضوع باعث شد اولین اتفاق در داخل خود خاک فلسطین و محدودۀ جغرافیای فلسطین بیفتد و همۀ این‌ها تقریباً باهم باز منسجم بشوند در مقابل دشمن. این در داخل فلسطین. در خارج از فلسطین، در دنیای اسلام عرض کردم کشوری مثل سعودی که قطعاً وابستۀ به یهودی‌ها هست و به امر آن‌ها کار می‌کند، ناگزیر شد حداقل تحت فشار افکار عمومی کشور خودش که این جریان و این حرکت را و این دستور را محکوم کند. خب این‌هم در جهان اسلام. کشورهایی در خود اروپا و متحد آمریکا در مقابل او تصمیم بگیرند و اعلام کنند مخالفت خودشان را با این کار ترامپ و اعلام کنند که ما به آنجا منتقل نخواهیم کرد سفارتخانه‌هایمان را؛ یعنی به‌رسمیت نمی‌شناسیم این رژیم غاصب را. معنای حرف این‌ها این است. خب این موضوع غیرقابل پیش‌بینی برای آمریکایی‌ها بود و لذا اگر می‌دانستند که این اتفاقات می‌خواهد بیفتد و دنیا در مقابل آن‌ها بایستد، درواقع هیچ‌وقت این خبط‌وخطا را آن‌ها مرتکب نمی‌شدند؛ ولی عرض کردم این‌ها بعضی وقت‌ها خارج از ارادۀ انسان‌ها و پیش‌بینی‌های ماها آنچه که خدا می‌خواهد محقق کند، اتفاق می‌افتد برای تسریع در نابودی این‌ها ان‌شاءالله تعالی. این یک مسئله که در این رابطه و لذا بین دو نماز هم عزیزان با مشت‌های گره‌کرده و فریادهای رسا، محکوم خواهند کرد، نمازگزاران در سراسر کشور عزیز اسلامی ما در بعضی از جاها که زمینۀ راهپیمایی بوده است، راهپیمایی آنجایی که نبوده است،‌ به‌صورت اجتماع پُرشور در محکومیت این حرکت، این را ان‌شاءالله محکوم خواهند کرد.

مسئلۀ دیگری که در این خطبه من لازم می‌دانم تذکر بدهم به آن مسئله عزیزان، دشمنان در مقابلۀ با کشور ما، روش‌ها و تاکتیک‌های مختلفی را در پیش گرفته‌اند. ما همیشه باید این‌ها را مدنظرمان باشد که خدایی‌نخواسته در پازل دشمن و در جبهۀ دشمن قرار نگیریم. گاهی خودی هستند افراد. گاهی دلسوز هستند؛ اما یک غفلت، آن‌ها را در صف دشمنان قرار می‌دهد. یکی از کارهای دشمنان، امروز ایجاد یأس و ناامیدی در داخل کشور و روحیۀ بی‌تفاوتی به مردم هست. هر کجا، هر مسئولی، هر شخصی که جوری سخن گفت که بخواهیم ما یأس و ناامیدی به ما دست بدهد، از دستاوردهای این نظام، از مسئولین این نظام، دلسوزان این نظام، ما را خواست ناامید کند، بدانیم که دارد در جبهۀ دشمن، با دشمن درواقع همراهی کرده است. این فرمایش مقام معظم رهبری که در یکی از سخنرانی‌هایشان به تفصیل روی مسئلۀ یأس و ناامیدی که کار دشمنان هست، ‌امروز در جامعۀ ما دارند کار می‌کنند عده‌ای. این یکی از روش‌های دشمن هست برای مغلوب کردن جبهه‌ای که در مقابل او قرار گرفته است.

دوم، جنگ و درگیری میان کشورهای منطقه. شما امروز شاهدید که در بین کشورها، با ایجاد نفاق و اختلاف، می‌خواهد با کشورهای دیگر ما را درگیر کند و اگر نبود دریات مقام معظم رهبری و هدایت‌های معظم‌له و فرمان‌بَری مسئولین، امروز کشور ما درگیر جنگی شده بود که دشمن می‌خواست. خدا را شاکریم و بر این وجود رهبری، ما خدا را شکر می‌کنیم که در موقعیت‌های حساس، این کشور را درواقع از درگیر شدن به اختلافات با همسایگانمان، ما را حفظ کردند.

سومین تکنیک دشمن در این رابطه، ایجاد و تشدید اختلافات قومی و مذهبی هست. این را هم ما باید خیلی هوشیار باشیم. خلاصه دشمن تلاشش این است. قومیت‌ها را باهم درگیر کند. آنجایی که اختلاف مذهبی هست، شیعه، سنی، سنی‌ها چند گروه هستند، این‌ها را باهم درگیر کند، شیعه چند گروه هستند، باهم درگیر کند، بعد این‌ها را در مقابل هم قرار بدهد و در داخل این را خلاصه دارد به تمام توانش کار می‌کند که این را در داخل کشور ما به وجود بیاورد. یکی از راه‌های سلطۀ دشمنان بر ماها، همین اختلافاتی است که در بین ماها می‌خواهند درست بکنند.

و یکی دیگر، ترویج فساد و بی‌بندوباری و تن‌پروری در میان جوانان هست. فراوان این را هم سرمایه‌گذاری می‌کنند، کار می‌کنند که جوان‌های ما به‌سمت فساد و تباهی کشیده بشوند و ما باید هوشیار باشیم، جوان‌های عزیز ما و یکی هم اینکه این‌ها به تن‌پروری روی بیاورند؛ یعنی به جای کار و تلاش و کوشش، به فکر آسایش فقط باشند. آسایش بدون کار و بدون تلاش، فرسایش‌آور هست. در هرکسی‌که باشد. ما باید با کار و تلاش خودمان، آسایش را به دست بیاوریم. همانی که آیۀ شریفۀ قرآن می‌فرمایند: إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًاإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یعنی با سختی، با تلاش، با کوشش، يُسْرًا راحتی به دست می‌آید. نه با تن‌پروری، با بیکاری، با بی‌عاری. اگر با آن همراه شد، فرسایش به دنبالش دارد و یک قومی، یک ملتی اگر گرفتار فرسایش شدند، همان‌طوری که در سرزمین‌ها می‌گویند فرسایش باعث بایرشدن آن‌ها می‌شود و باعث از بین رفتن محصول آن‌ها می‌شود، در انسان هم،‌ در وجود انسان، سرزمین وجود انسان هم اگر این فرسایش آمد، باعث نابودی انسان خواهد شد.

و تکنیک دیگر و روش دیگری که آن‌ها گرفته‌اند، برای اینکه سلطه بر کشور ما پیدا بکنند، فساد مالی و وابستگی‌های سیاسی و دل‌بستگی‌های عاطفی به دشمن هست؛ ‌لذا شما ببینید در بین مسئولین، در سال‌های اخیر، نمی‌گویم حالا دو سال قبل، سه سال قبل، ده سال قبل، از اول شاید بنای دشمن برای این بود که فساد مالی را بین مسئولین ترویج کند. مسئولین ما را به چرب و نرم دنیا عادت بدهد. اگر مسئولی در یک کشوری، به چرب و نرم دنیا عادت کرد، اهل مبارزه نخواهد بود. اهل مقابلۀ با دشمن نخواهد بود. اهل واداداگی در مقابل دشمن خواهد بود و این یکی از کارهایی است که دشمن دارد روی مسئولین انجام می‌دهد و باید مسئولین ما به‌هوش باشند. اگر مردم در آن بخش‌ها باید به‌هوش باشند، مسئولین هم باید به‌هوش باشند که گرفتار فساد مالی نشوند و وقتی‌که گرفتار فساد مالی شدند، وقتی یک قوه‌ای که وظیفه‌اش برخورد با آن‌ها هست،‌ موضعی می‌گیرد و اقدامی می‌کند، شما ببینید چه سروصدایی راه می‌اندازند، چه بست‌نشینی‌هایی درست می‌کنند که بله، این قوه اِل هست و این قوه بِل هست. لذا ما باید اینجا به‌هوش باشیم. مسئولین به‌هوش باشند.

تکنیک دیگر و روش دیگری که این‌ها گرفته‌اند در ورای این جبهۀ نظامی و اقتصادی و نفوذ در مسئولین که عرض کردم اجمالاً که قابل توجه همۀ کسانی‌که در موضوع فرهنگ دستی دارند و نقشی دارند، از روحانیت گرفته تا وزارتخانه‌های ارشاد و دانشگاه‌ها و آموزش‌وپرورش و تبلیغات اسلامی و همۀ این‌ها، باید بدانند که روش دشمن امروز برای سلطه بر این کشور، در حوزۀ فرهنگ، تزریق روحیۀ تساهل و تسامح فرهنگی هست که منجرب می‌شود به عقب‌نشینی در مقابل جبهۀ دشمن؛ یغنی وقتی‌که ما از لحاظ فرهنگی، این روحیه به ما القاء‌شد که در مقابل فرهنگ دشمن، یک‌مقدار حالا اینجا کوتاه بیاییم، تساهل، تسامح کنیم، یک‌مقداری بگذریم و بعضی وقت‌ها این آقایان استناد هم می‌کنند به حدیث شریف خاتم انبیاء، حضرت محمدبن‌عبدالله(ص) برای توجیه کار غلط خودشان که حضرت فرمودند: «من بر شریعت سهله و سمحه آمدم.» آن معنایش کجا و این وادادگی فرهنگی و عقب‌نشینی فرهنگی در مقابل هجمۀ فرهنگی دشمن کجا. با این بهانه‌ها، خلاصه گاهی ما می‌بینیم دشمن کار خودش را شروع می‌کند. لذا همۀ ما، نمازگزاران، مؤمنین، متدینین، برادران و خواهران، در مقابل مسائل فرهنگی و مسئولین محترم فرهنگی، حوزه‌های علمیه، دانشگاه، آموزش‌وپرورش، ارشاد اسلامی، ادارۀ محترم تبلیغات و همۀ کسانی‌که کار فرهنگی برعهده‌تان هست، باید در مقابل مسائل فرهنگی، به مراتب حساس‌تر باشیم تا مسائل دیگر. به‌خصوص کسانی‌که موضوع کارشان، مسائل فرهنگی است. اگر خدایی‌نخواسته در جایی، ما گرفتار تساهل و تسامح مسائل فرهنگی شدیم،‌قطعاً بدانیم فرهنگ غالب، فرهنگ پیروز، آن فرهنگی خواهد بود که با قاطعیت کار خودش را جلو برده باشد و اگر ما در جبهۀ فرهنگی، آن قاطعیت را از دست دادیم، مغلوب جبهۀ فرهنگی دشمن خواهیم شد و اگر از لحاظ فرهنگی، مغلوب شدیم، دیگر از لحاظ سیاسی، اقتصادی، نظامی و همۀ این‌ها باید بدانیم که در مقابل دشمن تسلیم خواهیم شد. آنکه تا امروز مردم ایران در مقابل دشمن، علی‌رغم داشتن مشکلات اقتصادی، علی‌رغم کمتر داشتم تجهیزات نظامی و علی‌رغم امکانات کمتر، در مقابل دشمن نگه داشته است، ‌همان فرهنگ دینی مردم بوده است که خدواند فرموده است: «الْإِسْلَامُ يَعْلُو وَ لَا يُعْلَى عَلَيْهِ» این فرهنگ دینی و اسلامی در مقابل دشمن، ایستادگی کردند. اگر این فرهنگ را دشمن گرفت، باید بدانیم اهل مقاومت نخواهیم بود؛ لذا قابل توجه همۀ مسئولین و دست‌اندرکاران فرهنگی، اعم از حوزه و دانشگاه و ادارۀ تبلیغات فرهنگ و ارشاد اسلامی و همۀ کسانی‌که به نوعی کار فرهنگی در دستشان هست. امیدواریم ان‌شاءالله خداوند متعال به همۀ ما توفیق بدهد آنچه که وظیفه‌مان هست، به نحو شایسته‌ای انجام بدهیم و در مقابل دشمن، دست از مقاومت و پایداری و استقامت برنداریم و یقین بدانیم که دشمن ان‌شاءالله در مقابل مقاومت ملت ایران، همان‌طوری که در جنگ نظامی شکست خورد،‌ در جبهۀ فرهنگی هم ان‌شاءالله شکست خواهد خورد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ. اللَّهُ الصَّمَدُ. لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ. وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ. صدق الله العلی العظیم. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

- اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.

پایان خطبۀ دوم